Selectief mutisme

Selectief mutisme is een kinderpsychiatrische stoornis die in de DSM-IV-TR beschreven wordt als het 'consequent niet spreken van het kind in situaties waarin verwacht wordt dat er wel gesproken wordt (bijvoorbeeld op school) ondanks spreken in andere, 'situaties' (APA, 2000). Het zwijgen is niet het gevolg van een gebrek aan kennis van of vertrouwdheid met de gèsproken taal die nodig is voor de sociale situatie. Kinderen met selectief mutisme spreken wel thuis met ouders en broertjes en zusjes maar spreken niet op school en inalledaagse sociale situaties. De communicatie verloopt doorgaans non-verbaal en een enkel kind fluistert nog weleens buiten het gezin tegen bepaalde personen. Selectief mutisme openbaart zich meestal tussen het derde en vijfde levensjaar en wordt vaak voor het eerst opgemerkt aan het begin van de basisschool omdat dan de verbale communicatie met kinderen en volwassenen buiten het gezin steeds meer tot het dagelijkse leven gaat behoren (Güldner & Wippo, 2003).